Voorpublicaties
Joan Ter Maten
De hommel en de doedelzakbespeler Een boekspel
VOORWOORD
Een boekspel… Dat is misschien een boek dat tevens een spel is? denkt de potentiële lezer/speler.
Ik zeg u direct: dat is een juiste
conclusie!
En het is een thriller. Er moeten maar
liefst zes moorden worden opgelost.
Door de lezer/speler!
U ziet echter geen boek, maar een doosje.
Veertien delen met een wisselend aantal hoofdstukken liggen daarin voor u
klaar; hoofdstukken die niet meer dan een bladzijde beslaan en vaak zeer kort
zijn. De honderddrieëntwintig, niet genummerde, bladzijden liggen door elkaar…
Door deze bladzijden op een bepaalde manier te rangschikken kunnen de moorden
worden opgelost.
Wie is door wie vermoord? En waarom? De
antwoorden op deze knellende vragen kunnen door één persoon worden verzameld;
men kan dan alleen de tekst lezen. Maar het boekspel kan ook een
gezelschapsspel zijn! De moorden worden dan gezamenlijk opgelost. Twee tot acht
personen kunnen het spelen.
Er zijn dus zes moorden:
1. de lustmoord.
2. de moord om van alle ellende verlost te
zijn.
3. de moord (doodslag) uit nonchalance op
een insect:
4. de moord met voorbedachten rade op een
insect.
5. de moord uit wraak.
6. de moord om geld.
De opzet van het spel is eenvoudig als u
het met anderen wilt spelen.
Er is een stapel bladzijden
(hoofdstukken), met de bedrukte zijde naar beneden. Er worden van deze stapel
zes kleine stapeltjes gemaakt, die ongeveer even groot zijn.
En er is een dobbelsteen. De speler die
het hoogste getal gooit, mag beginnen. Vervolgens is de speler links van hem
aan de beurt, en zo verder, volgens het principe ‘met de klok mee’.
De stippen op de dobbelsteen
corresponderen met de zes stapeltjes. Gooit u 1, dan pakt u van het eerste
stapeltje twee pagina's, gooit u 2, dan neemt u van het tweede twee pagina's,
enz. Deze pagina’s worden aan de anderen voorgelezen (de voorlezer houdt de
pagina’s) en zo wordt het verhaal geleidelijk aan geconstrueerd. Als een
stapeltje ‘op’ is, dan maakt u met behulp van nog aanwezige pagina’s een nieuw
zesde stapeltje. Op het laatst zijn er nog zes pagina’s over; deze worden door
de spelers voorgelezen zonder nog gebruik te maken van de dobbelsteen.
Als aan het eind niet alle moorden zijn
opgelost, dan mag natuurlijk de envelop waarin zich de oplossingen bevinden,
geopend worden!
NB Een hoofdstuk dat qua titel past in één
deel, zal misschien in de chronologie van het verhaal geplaatst moeten worden
in een ander deel! Zo zal bijvoorbeeld een hoofdstuk uit het deel ‘Hommel,
doedelzakbespeler’ uiteindelijk in het tijdsverloop een plaats moeten krijgen
in het deel ‘Champagne, hamburger, kreeftensoep, wilde zalm, gips’.
Het duizelt u...
Het wijst zich vanzelf. U zult het zien!
Welnu. De honderddrieëntwintig bladzijden
met de lotgevallen van de arme, wat luie pianist, die een mysterieuze brief
krijgt, de mooie zielige dame, die gedwongen wordt een striptease te doen, de
knappe notaris, die een recept voor een heerlijke notentaart aan de hand zal
doen, de doedelzakbespeler, de hommel, en vele anderen – deze
honderddrieëntwintig bladzijden liggen voor u klaar!
Mag ik u veel plezier toewensen met deze
puzzel? Er worden wel moorden gepleegd, maar bloed vloeit er niet…